Ik zag mijzelf nooit als freelancer. Ik ben opgegroeid met de waarde: nooit je oude schoenen weggooien voor je nieuwe hebt. Mijn vader heeft zijn hele leven bij hetzelfde bedrijf gewerkt. Dus het kwam eigenlijk niet eens in me op om voor mezelf te beginnen.
In een gesprek met Saskia van Spierenburg noemde ze op wat een freelancer volgens haar moet kunnen: niet bang zijn om de telefoon te pakken en iemand op te bellen, snel de situatie analyseren en dingen durven benoemen. Een verbinder zijn, vragen stellen om dingen helder te krijgen. Durven zeggen wat wel en niet bij je past. Weten wat je waard bent.
Ik keek opeens met andere ogen naar deze zoektocht. Alles wat Saskia genoemd had, deed ik al, zonder dat iemand me er opdracht toe had gegeven.
Inge Rolf, mijn collega-PO bij bol.com, waagde de sprong al eerder. Zij is nu al een jaar een succesvolle ondernemer, en deelde haar ervaringen. Zij gaf me veel waardevolle tips. En samen met mijn vriend Okke, die al 14 jaar freelancer is, rekende ik wat deze stap voor financiële gevolgen voor ons gezin zou hebben. Dat zag er allemaal prima uit! Ik begon me steeds meer af te vragen waarom ik het niet zou doen.
Het bijkomend voordeel van freelancen is namelijk dat je verschillende organisaties kunt ervaren van binnenuit. Het maakt immers uit waar je zit. Niet alleen de mooie teksten lezen op de ‘werken bij’ websites, maar de echte interactie tussen mensen. En werken in opdracht het geeft me de gelegenheid om een aantal verschillende organisaties te ervaren. Als het ergens niet zo leuk is, dan rond je netjes je opdracht af, en kijk je verder.
Eigenlijk zou je dus kunnen zeggen dat freelancen een keuze voor zekerheid is. De veilige optie.
Ik speel op safe: ik ga freelancen.